چند میلیارد در بخش بینالملل جشنواره فیلم فجر دود میشود؟
سی‌و‌سومین جشنواره فیلم فجر هنوز به پایان نرسیده و شاید بتوان اختتامیه این دوره از جشنواره را سیزدهم اردیبهشت تلقی کرد؛ زمانی که بخش بینالملل این دوره از جشنواره به پایان رسیده است. از این منظر جشنواره فیلم فجر، به یک مدل عجیب و منحصربفرد بدل شده که دو بخش ملی و بین‌المللی‌اش با فاصله‌ای سه ماهه برگزار میشود.
بهتر نیست به جای این همه هیاهو برای هیچ، در رفتاری که به عقلانیت نزدیک است، جایزه‌ای ارزشمند ـ به لحاظ دلاری ـ با نام «جایزه بین‌المللی فیلم ایران» در نظر گرفت و هر سال این جایزه را به یک فیلم مورد وثوق یا یک سینماگر مورد وثوق داخلی یا بین‌المللی هدیه داد و این گونه از هزینه برگزاری بخش بینالملل جشنواره، بهره‌برداری مناسب و اثربخشی داشت؟
یکی از بدیهی‌ترین امور در جشنواره‌های بین‌المللی، امکان اکران فیلم‌ها با هر محتوایی است؛ رویکردی که حتی در جشنواره‌های کشورهای همسایه نیز رعایت میشود؛ اما آیا امکان دارد هر اثری با هر محتوایی در بخش بینالملل جشنواره فجر گیرنده دیجیتال اکران شود؟
چرا باید یک کارگردان مطرح در سطح جهان، که رونمایی فیلمش را که در جشنواره‌های اصلی یا همان «World Premieres Film Festival» تحقق نیافته به جشنواره فجر موکول کند و چرا به جشنواره‌های معتبر دیگر سری نزند؟
کلمات کلیدی :
